Orto­pe­dycz­na tera­pia manualna

Czym jest terapia manualna

Orto­pe­dycz­na tera­pia manu­al­na to ręcz­ny spo­sób bada­nia i lecze­nia dys­funk­cji narzą­du ruchu. Głów­ny­mi tech­ni­ka­mi lecz­ni­czy­mi są tu szyb­kie i wol­ne mobi­li­za­cje i mani­pu­la­cje  sta­wów, roz­cią­ga­nie mię­śni, roz­cie­ra­nie wię­za­deł i mobi­li­za­cje ner­wów. W połą­cze­niu z holi­stycz­nym mode­lem dia­gno­zo­wa­nia i lecze­nia two­rzy jed­ną z naj­po­tęż­niej­szych bro­ni w wal­ce z odwra­cal­ny­mi zabu­rze­nia­mi w narzą­dzie ruchu. Zadba­nie o sfe­rę psy­chicz­no-ducho­wą cier­pią­cej oso­by w trak­cie tera­pii ma ogrom­ny wpływ na osią­gnię­cie suk­ce­su terapeutycznego.

Tera­pia manu­al­na jest przy­dat­na przy zablo­ko­wa­niu sta­wów krę­go­wych, skró­ce­niu mię­śni, podraż­nie­niu ner­wów, toreb­ki sta­wo­wej lub wię­za­deł. Szcze­gó­ło­we bada­nie pozwa­la okre­ślić przy­czy­nę i w spo­sób moż­li­wie jak naj­bar­dziej pre­cy­zyj­ny popro­wa­dzić sku­tecz­ne leczenie.

Zabu­rze­nia czyn­no­ści narzą­du ruchu to nie tyl­ko pro­blem bólów krę­go­słu­pa, gło­wy czy koń­czyn. To tak­że pro­blem dys­funk­cji narzą­dów wewnętrz­nych wywo­łu­ją­cych obja­wy przy­po­mi­na­ją­ce cho­ro­by tych narzą­dów. Cha­rak­te­ry­stycz­ne jest, iż w obiek­tyw­nych bada­niach lekar­skich nie znaj­du­je się cech orga­nicz­nych cho­rób, mimo utrzy­my­wa­nia się dole­gli­wo­ści. Z tego powo­du moż­na je nazwać: pseu­do­or­ga­nicz­ny­mi. Przy­czy­ny zabu­rzeń czyn­no­ści noszą cha­rak­ter cywi­li­za­cyj­ny. Jest ich wie­le: tryb życia, nie­do­bór ruchu, zawód, prze­by­te ura­zy i cho­ro­by, naby­te zmia­ny struk­tu­ral­ne, rodzaj aktyw­no­ści (lub jej brak).

Dr Andrzej Rakowski

Wskazania

Kiedy potrzebujesz terapii manualnej?

Objawy ortopedyczne

  • nie­po­ura­zo­we bóle, obrzę­ki, a nawet wysię­ki sta­wów kończyn
  • bólo­we ogra­ni­cze­nia rucho­mo­ści stawowej
  • ogra­ni­cze­nia rucho­mo­ści sta­wo­wej przez przy­kur­cze mięśniowe
  • bóle sta­wów
  • bóle krę­go­słu­pa pro­mie­niu­ją­ce do koń­czyn (rwa kul­szo­wa, rwa barkowa)
  • zabu­rze­nia koor­dy­na­cji miej­sco­wej np. sta­wu skokowego
  • obja­wy nie­sta­bil­no­ści sta­wo­wej – nadruchomość
  • ogra­ni­cze­nie rucho­mo­ści krę­go­słu­pa szyj­ne­go, lędź­wio­we­go, piersiowego

Objawy neurologiczne

  • ner­wo­bó­le koń­czyn pro­mie­niu­ją­ce i miejscowe
  • ner­wo­bó­le tuło­wia rzu­to­wa­ne, pro­mie­niu­ją­ce, opasające
  • cierp­nię­cia i mro­wie­nia kończyn
  • zabu­rze­nia czu­cia skór­ne­go (prze­czu­li­ca lub niedoczulica)
  • osła­bie­nia siły mię­śni ramion, nóg, tułowia
  • migre­ny
    • zawro­ty
    • zasłab­nię­cia, omdle­nia, gwał­tow­ne utra­ty przytomności
  • mdło­ści, odru­chy wymiotne

Objawy pseudokardiologiczne

obiek­tyw­ne bada­nia nie wyka­zu­ją cho­ro­by zasadniczej

  • bóle zamost­ko­we
  • bóle przed­niej ścia­ny klat­ki piersiowej
  • uczu­cie duszności
  • jed­no­cze­sne cierp­nię­cie, mro­wie­nie i ból lewej koń­czy­ny górnej
  • zabu­rze­nia ryt­mu pra­cy serca
  • zadysz­ki

Objawy urologiczne

obiek­tyw­ne bada­nia nie wyka­zu­ją cho­ro­by zasadniczej

  • potrze­by czę­ste­go odda­wa­nia moczu
  • trud­no­ści z mik­cją, szcze­gól­nie u mężczyzn
  • czyn­no­ścio­we nie­trzy­ma­nie moczu
  • pobo­le­wa­nia i bóle jąder

Objawy pseudolaryngologiczne

obiek­tyw­ne bada­nia nie wyka­zu­ją cho­ro­by zasadniczej

  • bóle gar­dła
  • swę­dze­nia, podraż­nie­nia w krta­ni pro­wo­ku­ją­ce kaszel
  • usta­wicz­ne potrze­by “odchrzą­ki­wa­nia”
  • bóle uszu
  • przy­tę­pie­nie słu­chu i inne zabu­rze­nia słyszenia
  • tini­tus (dźwię­ki w gło­wie lub w uszach)
  • chra­pa­nie

Objawy pseudookulistyczne

obiek­tyw­ne bada­nia nie wyka­zu­ją cho­ro­by zasadniczej

  • łza­wie­nia
  • uczu­cie pia­sku w oczach
  • suchość spo­jó­wek
  • bóle oczu
  • zabu­rze­nia widzenia: 
    • mrocz­ki przed oczami
    • nie­ostre widzenie
    • podwój­ne widzenie
    • wędru­ją­ce punkty
    • obraz falu­ją­cy
    • zabu­rze­nia w widze­niu perspektywy
    • obraz rucho­my

Przeciwwskazania

Nie stosuje się terapii manualnej w przypadkach gdy:

  • brak jest moż­li­wo­ści zba­da­nia w wyni­ku ostre­go bólu – nie do zniesienia
  • ma miej­sce zaawan­so­wa­na oste­opo­ro­za – samo­ist­ne zła­ma­nia kości
  • wystę­pu­ją pro­ble­my z krze­pli­wo­ścią krwi (lecze­nie antykoagulantami)
  • daje się zauwa­żyć duże zmia­ny na skórze
  • brak jest współ­pra­cy ze stro­ny pacjenta
  • są poważ­ne zabu­rze­nia internistyczne
  • ist­nie­je ból zwią­za­ny z nowotworem
  • ist­nie­je ból zwią­za­ny z pro­ce­sem zapal­nym w fazie ostrej
  • stan po świe­żych ura­zach, zła­ma­niach i zwich­nię­ciach w okre­sie unieruchomienia
  • jest nie­sta­bil­ność torebkowo-więzadłowa
  • wystę­pu­ją ano­ma­lie i pato­lo­gicz­ne zmia­ny naczy­nio­we powo­du­ją­ce obja­wy nie­wy­dol­no­ści krę­go­wo-pod­staw­nej (nie­droż­ność lub roz­war­stwie­nie tęt­nic szyj­nych, nie­wy­dol­ność tęt­nic krę­go­wych, zator)
  • nie­sta­bil­ność wię­za­dło­wa w obrę­bie krę­go­słu­pa szyj­ne­go gór­ne­go w przy­pad­ku cho­rób reumatycznych
  • obja­wy kom­pre­sji rdze­nia krę­go­we­go i zespół “ogo­na koń­skie­go” (ucisk lub uszko­dze­nie korze­ni ner­wo­wych w koń­co­wym odcin­ku krę­go­słu­pa lędźwiowego)
  • obja­wy oponowe
  • pora­że­nia spa­stycz­ne, chód ataktyczny
  • zabu­rze­nia w pra­cy mię­śni zwieraczy
  • mie­lo­pa­tia
  • szyb­ko postę­pu­ją­ce pora­że­nia mię­śni np. opa­da­ją­ca stopa
  • cią­ża

Profilaktyka

Samo­le­cze­nie, nazy­wa­ne ina­czej auto­te­ra­pią, to według nas klu­czo­wy pro­ces w zdro­wie­niu pacjen­ta i pro­fi­lak­ty­ce dys­funk­cji krę­go­słu­pa oraz innych ele­men­tów narzą­du ruchu. Pod­czas wizyt w naszym ośrod­ku wypo­sa­ża­my pacjen­ta w potrzeb­ną wie­dzę oraz nowo­cze­sny i indy­wi­du­al­nie dobra­ny plan ćwi­czeń do samo­dziel­ne­go wyko­ny­wa­nia ich w domu i pracy.

Po wizycie u nas będziesz już wiedział, jak:

  • zasto­so­wać tech­ni­ki auto­re­lak­sa­cji mię­śni ( np. poizo­me­trycz­na relak­sa­cja mięśni)
  • posiąść umie­jęt­ność znaj­do­wa­nia i neu­tra­li­zo­wa­nia aktyw­no­ści bole­snych punk­tów w danym obsza­rze ciała
  • w spo­sób bez­piecz­ny pro­wa­dzić wzmac­nia­nie (auto­tre­ning) mię­śni sta­bi­li­zu­ją­cych krę­go­słup i nie­sta­bil­ne stawy
  • sto­so­wać tech­ni­ki relaksacyjno-koncentrujące
  • wizu­ali­zo­wać pro­ces zdrowienia
  • świa­do­mie roz­luź­niać mię­śnie i dopa­so­wy­wać ich napię­cie spo­czyn­ko­we do aktu­al­nych potrzeb
  • wdro­żyć indy­wi­du­al­ne ele­men­ty tera­pii edu­ka­cyj­nej w zakre­sie neu­tra­li­zo­wa­nia nega­tyw­nych wzor­ców reago­wa­nia na stres